Μια σχολική βιβλιοθήκη...απλωμένη!

  Όταν κάποιος ακούει τη λέξη βιβλιοθήκη, αμέσως στο μυαλό έρχεται η εικόνα του επίπλου με τα πολλά βιβλία που είναι τακτοποιημένα σε άψογη σειρά. 

  Όντως για διακόσμήση σε έναν χώρο είναι πολύ όμορφη μια τέτοια βιβλιοθήκη, όμως μήπως δεν είναι πρακτική όταν θες να φέρεις τους μαθητές σου σε επαφή με τα βιβλία σε μια σχολική τάξη;

  Χρόνια τώρα είχα παρατηρήσει ότι η κλασική βιβλιοθήκη δε βοηθούσε ιδιαίτερα τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τα βιβλία. Δεν έβλεπαν τα εξώφυλλα που είναι ελκυστικα, δεν μπορούσαν να τα κατεβάσουν γιατί ήταν ψηλά, δυσκολέυονταν να τα βγάλουν γιατί δίπλα υπήρχαν άλλα βιβλία που τα εμπόδιζαν και δεν μπορούσαν να τα ξαναβάλουν πάλι πίσω στη θέση τους. Με λίγα λόγια δεν μπορούσαν να έρθουν σε επαφή και να περιεργαστούν με άνεση ένα βιβλίο.

  Ώσπου μια μέρα στην τάξη μιας συναδέλφου είδα βιβλία απλωμένα πάνω σε δύο ενωμένα θρανία!

  Αν μη τι άλλο η εικόνα με ξάφνιασε και μου χάλασε τον μύθο της κλασικής βιβλιοθήκης. Όμως μήπως αυτό ήταν μια λύση; Κι έτσι σκέφτηκα να το δοκιμάσω.

  Την περσινή χρονιά δημιούργησα μια βιβλιοθήκη στην τάξη μου με βιβλία που πήρα από τη βιβλιοθήκη του σχολείου, δικά μου και βιβλία που μου έφεραν τα παιδιά. Όλα τα βιβλία ήταν ευπρόσδεκτα μέχρι και τα κόμικ! Όμως τα βιβλία δεν μπήκαν στην βιβλιοθήκη, αλλά απλώθηκαν επάνω σε θρανία που είχα τοποθετήσει σε μία γωνιά!

  Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, όλα τα παιδιά πέρασαν έστω και λίγες φορές ξεφύλλισαν και περιεργάστηκαν κάποιο απο τα βιβλία τους έκανε εντύπωση. 

   Παράλληλα λειτουργήσε η βιβλιοθήκη μας και σαν δανειστική. Κάθε Παρασκευή, την τελευταία ώρα, τα παιδιά μπορούσαν να δανειστούν όποιο βιβλίο ήθελαν αφού επέστρεφαν αυτό που είχαν δανειστεί. Ο μόνος όρος ήταν να σεβαστούν το βιβλίο και να το επιστρέψουν σε καλή κατάσταση, τον οποίο και σεβάστηκαν.

   Επίσης δεν πίεσα ποτέ τα παιδιά να διαβάσουν ένα βιβλίο ή να ετοιμάσουν περιλήψεις και διάφορες εργασίες. Άλλωστε ένας από τους κανόνες της βιβλιοθήκης ηταν ότι διαβάζουμε όσο θέλουμε και όσο μας ευχαριστεί. Μόνο για όσα παιδιά ήθελαν όταν είχαν διαβάσει ένα βιβλίο που τους άρεσε υπήρχε η δυνατότητα να συμπληρώσουν ένα φύλλο για το βιβλιόδεντρό μας.  Σε αυτό συμπλήρωναν απλά στοιχεία όπως το όνομα του συγγραφέα, τον τίτλο και κάτι που τους άρεσε από το βιβλίο.

   Το αποτέλεσμα ήταν να ακούω να συζητουν αν τους άρεσε ένα βιβλίο και να βάζουν σειρά για να δανειστούν τα βιβλία που τους άρεσαν! 

   Τελικά, είναι καλύτερο να ξεφυλλίσει ένα παιδί ένα βιβλίο παρά να μην το πιάσει ποτέ στα χέρια του!!!

Το φύλλο για το βιβλιόδεντρο είναι εδώ