Στην τάξη μας συχνά έρχονται μυστήρια πακέτα. Ένα τέτοιο πακέτο ήταν πάνω στο χαλακί της τάξης μας, την Τετάρτη (παραμονή της επετείου του Πολυτεχνείου) και αμέσως κινητοποίησε το ενδιαφέρον.
Η διαδικασία είναι γνώριμη πλέον για τα παιδιά, αλλά πάντα εξάπτει τη φαντασία τους. Οι προβλέψεις μέχρι να ανοιχτεί ήταν πραγματικά φανταστικές με πρώτη ότι το έστειλε ο Άι-Βασίλης! Τι κι αν έχουμε 16 Νοέμβρη;
Τελικά, μαζευτήκαμε όλοι στο χαλάκι και τα άφησα να το ανοίξουν και να περιεργαστούν το περιεχόμενο.
Τελικά, μαζευτήκαμε όλοι στο χαλάκι και τα άφησα να το ανοίξουν και να περιεργαστούν το περιεχόμενο.
Απο πέρσι που βρήκα την ιδέα αυτή προσπαθώ να την εφαρμόζω συχνά.
Ο λόγος είναι ένας. Με αυτή τη διαδικασία λειτουργεί η έμφυτη περιέργεια που έχουν τα παιδιά. Παρατηρούν αντικείμενα, κάνουν υποθέσεις, ανταλλάσσουν τις γνώμες τους, χρησιμοποιούν τα αντικείμενα, διαβάζουν και ψάχνουν στοιχεία μέσα σε αυτά. Με λίγα λόγια ανακαλύπτουν τη γνώση.
Και όπως είναι γνωστό μαθαίνουμε κυρίως από ό,τι ανακαλύπτουμε μόνοι μας και όχι από όσα μας δίνονται έτοιμα.
Ο λόγος είναι ένας. Με αυτή τη διαδικασία λειτουργεί η έμφυτη περιέργεια που έχουν τα παιδιά. Παρατηρούν αντικείμενα, κάνουν υποθέσεις, ανταλλάσσουν τις γνώμες τους, χρησιμοποιούν τα αντικείμενα, διαβάζουν και ψάχνουν στοιχεία μέσα σε αυτά. Με λίγα λόγια ανακαλύπτουν τη γνώση.
Και όπως είναι γνωστό μαθαίνουμε κυρίως από ό,τι ανακαλύπτουμε μόνοι μας και όχι από όσα μας δίνονται έτοιμα.
Αυτή τη φορά στο κουτί είχα βάλει:
- ένα σεντόνι
- ένα παλιό πουλόβερ
- ένα παλιό ραδιοφωνάκι
- ένα πακέτο ασπιρίνες (ευτυχώς φαινόταν και ταλαιπωρημένο)
- μια κονσέρβα
- συνθήματα σε χαρτόνια (σε πανί θα ήταν ακόμα καλύτερα)
- ένα χαρτόνι είχε κόκκινη πασαλειμμένη μπογια (αίμα)
- ένα βιβλίο πανεπιστημίου (αν έχετε παλιό ή κάποιο από πολυτεχνική ή θετική σχολή να έχει μέσα μαθηματικούς τύπους ακόμα καλύτερα)
- ένα στιλό μπικ (Μάλιστα παρατήρησαν ότι ήταν μισοτελειωμένο άρα είχε γράψει ο φοιτητής!)
- φωτογραφίες από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου
- κάποιες από τις προκυρήξεις των ημερών που βρήκα σε φωτογραφίες στο ίντερνετ εκτυπωμένες και στραπατσαρισμένες να φαίνονται παλιές
Αρχικά, τα άφησα να επεξεργαστούν και να παρατηρήσουν τα αντικείμενα. Μετά, ξεκίνησα να τους αφηγούμαι τα γεγονότα χρησιμοποιώντας ένα ένα τα αντικείμενα και δείχνοντας τις φωτογραφίες.
Αμέσως, όλα τα παιδιά "μπήκαν" στην ιστορία. Σε αυτό βοήθησε ότι προσπάθησα να κάνω την αφήγηση σαν παραμύθι:
- το πουλόβερ που φορούσε γιατί ήταν στη μόδα (να μπουν λίγο μέσα στην εποχή),
- τα βιβλία που διάβαζε στη σχολή του,
- το σεντόνι για να γράψουν συνθήματα (δική τους παρατήρηση!),
- κονσέρβες και φάρμακα για την αποθήκη που είχαν δημιουργήσει μέσα στο πολυτεχνείο,
- το ραδιοφωνάκι που μάθαινε τα νεα απο τον ραδιοφωνικό σταθμό(γιατί "τότε δεν τα έβλεπαν στην τηλεόραση το έβαζαν στη μέση και άκουγαν τα νέα"! Με πρόλαβε το σχόλιό τους!) κτλ.
Μετά την αφήγηση συζητήσαμε για το πόσο σημαντικό είναι να έχουμε δημοκρατία και πώς αγωνίστηκαν αυτοί οι νέοι για μια τόσο σημαντική ιδέα.
Στη συνέχεια είδαμε το βίντεο "12410 και 1 τριαντάφυλλα" που τα συγκίνησε.
Τέλος ακούσαμε τραγούδια και με τις φωτογραφίες που ήταν μέσα στο κουτί έφτιαξαν τον χαρακτηριστικό (για μένα) τοίχο του πολυτεχνείου.
Σε χαρτί του μέτρου είχα σχεδιάσει πρόχειρα έναν τοίχο. Τα παιδιά τον χρωμάτισαν, έγραψαν συνθήματα με κόκκινη μπογιά και κόλλησαν τις φωτογραφίες. Όταν ήταν έτοιμος φώναξαν συνθήματα πίσω από αυτόν.
Ένα πολυ ενδιαφέρον βίντεο που παρουσιάζει με χρονικη σειρά τα γεγονοτα είναι:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου